ജന്മം..

മുജ്ജന്മ സുകൃതങ്ങളൊന്നു മാത്രമെന്‍ 

ജന്മത്തിന്നു നിദാനമായെന്നു വരാം 

ഇജ്ജന്മ പാപങ്ങള്‍ ഞാനനുഭവിക്കാം 

പക്ഷേ 

പുണ്ണ്യത്തിന്‍ കണക്കുകള്‍ മറക്കുന്നു ദൈവം 

ദുഖത്തെ ഞാന്‍ ഭയക്കില്ല, പക്ഷേ 

കുറ്റപ്പെടുത്തലുകള്‍ സഹിക്കാന്‍ വയ്യ 

കണ്ണുനീരെന്നെ തളര്‍ത്തില്ല പക്ഷെ 

മുഖം മറച്ച മനസ്സെന്നെ തകര്‍ക്കുന്നുവെന്നും 

അഭിമാനമെന്നെ നയിക്കുന്നുവെന്നും പക്ഷേ 

ദുരഭിമാനമെന്നെ നശിപ്പിക്കുമെന്നും 

മുറിയില്ല മാനസമൊരുനാളും  പക്ഷെ 

മറക്കുന്നു മറവിയുമെന്നേക്കുമെന്നെ 

ശത്രുക്കളോട് ക്ഷമിക്കാം പക്ഷേ 

മിത്രങ്ങളായ് നടിക്കുന്നവരോടോ???

ബന്ധങ്ങളെത്ര ധന്യമാണെന്നാല്‍ 

ബന്ധുക്കളെത്ര ഹീനരെന്നു!!

അറിയില്ലെനിക്കീ ലോകത്തെയൊരുനാളും 

കപടത കൊണ്ട് വാര്‍ത്തതോ 

അഭിനയം കൊണ്ട് തീര്‍ത്തതോ??!

മറക്കില്ലൊരുനാളുമീമണ്ണിനെ 

മനസ്സെരിഞ്ഞു തീര്‍ന്നതിവിടെ!!