അത്രമേല്‍ ഹൃദ്യമായ ആ വിളിയില്‍....
അത്രയും നിഷ്കളങ്കമായി...
അത്രയും പ്രിയമോടെ...
ഒരു നിമിഷം കൊണ്ടൊരാള്‍ക്കും അത്രമേല്‍ അടുക്കാനാവില്ലെന്നിരിക്കേ...
നീ നിറയുന്ന മനസ്സോര്‍ക്കുമ്പോള്‍..
പ്രിയമെങ്കിലും ചില ബന്ധങ്ങള്‍ നൈമിഷികമാണ്...
എന്നാല്‍ എന്നേക്കും ഓര്‍ക്കാനുള്ളതും...
ഇനിയൊരിക്കല്‍ കൂടി കാണാതിരിക്കട്ടെ..

മഴനൂലുകൾ കൊണ്ട് സ്വപ്നങ്ങൾ നെയ്തവൾ....
മഴമുത്തുകൾ കൊണ്ട് മാല കോർത്തവൾ...
ഇന്നവൾ മേഘങ്ങളോട് കലഹമാണത്രേ!
അവളുറങ്ങുമ്പോൾ പെയ്തൊഴിഞ്ഞ മഴയോടിനി കൂട്ടില്ലത്രേ!
മഴക്കിനാവുകളെയവൾ മറ്റാർക്കോ നൽകിയെന്നും...
വെയിൽ നോവുകളുമായിന്ന് പ്രണയത്തിലെന്നും
വഴിതെറ്റി വന്ന  തെന്നൽ ആരോടെന്നില്ലാതെ പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.
മരമത് കേട്ട് ഇലകൾ പൊഴിച്ചുവെന്നും,
മരക്കൊമ്പിലെ ഇണക്കുയിലുകൾ പാട്ട് നിർത്തിയെന്നതും
ആരുമറിയാതെ പോയ സത്യം മാത്രം!

നീയോ നിലാവോ നിഴലോര്‍മ്മകളോ..
സ്നേഹത്തിന്റെ സമവാക്യങ്ങളില്‍, അവയുടെ നിര്‍ദ്ധാരണങ്ങളില്‍ ഞാനെന്നും നീയെന്നും വ്യഞ്ജകങ്ങളാവുക...
ഏതൊരളവും എന്നോടോ നിന്നോടോ കൂട്ടിയാലോ കുറച്ചാലോ ഗുണിച്ചാലോ ഹരിച്ചാലോ നമ്മുടെ വില തുല്യമാവണം..
എന്നില്‍ നിന്ന് നിന്നെ കുറച്ചാല്‍ ശൂന്യമാവണം ഫലം..

നദിയും നീയും ഒരുപോലെ...
ഉറവിടങ്ങള്‍ക്കൊരിക്കലും സ്വന്തമാകാതെ...
അകലേക്ക് അകലേക്ക് എന്നോതി...
ആഴങ്ങള്‍ തിരയുന്നവര്‍...
ചേരുന്നിടങ്ങളില്‍ നിന്നങ്ങോട്ട്‌ നീയേത് ഞാനേതെന്നറിയാതെ..
നാമൊന്നെന്നറിയാതെ പരസ്പരം തിരഞ്ഞും തപിച്ചും
ആവിയായി, മേഘമായി, മഴയായി, പുഴയായി വീണ്ടും....
വീണ്ടും തുടരുന്ന യാത്രകള്‍...

ചിലയിടങ്ങള്‍... ചില മുഖങ്ങള്‍.. ചില വാക്കുകള്‍.. ചില ചിത്രങ്ങള്‍.. ചില കഥകള്‍.. ചില ജീവിതങ്ങള്‍.....
ചിലതുകള്‍... അവ നമ്മെ നമ്മുടെ കഴിഞ്ഞ കാലങ്ങളിലേക്ക് കൊണ്ട് പോകും..
ആ അവസ്ഥകളില്‍ കൂടി ഒരോര്‍മ്മസഞ്ചാരം നടത്തിക്കും...
അവിടെ നാം അനുഭവിച്ചതൊക്കെ... സ്നേഹം, ദ്വേഷം, സന്തോഷം, വിരഹം, നോവ്‌, വേദന, വാത്സല്യം. കരുതല്‍.... എല്ലാം എല്ലാം നാം ഒരിക്കല്‍ കൂടി അറിയും...
തിരികെ നേടാന്‍ വേണ്ടി തന്നവയല്ലെങ്കില്‍ കൂടി, നേടിയവയില്‍ എത്രമാത്രം തിരിച്ചു കൊടുക്കാതിരുന്നു എന്ന് നാം ഓര്‍ക്കും...
കടന്നു പോകുന്ന നിമിഷങ്ങള്‍.... ദിവസങ്ങള്‍.. വര്‍ഷങ്ങള്‍...
ഇനിയൊരിക്കലും തിരിച്ചു വരാതെ കാലത്തിന്റെ ഏടുകളില്‍ അവ നിതാന്തനിദ്രപൂകുമ്പോള്‍ നാമെന്തേ അറിയാതെ പോകുന്നു....... നാമെന്തേ പരസ്പരം അറിയാതെ പോകുന്നൂ...! മുറിപ്പാടുകള്‍ അതെനിക്കും നിനക്കും ഒരുപോലെയെന്നു എത്രവട്ടം മറഞ്ഞുപോയ ഏടുകള്‍ പറഞ്ഞുതന്നിരിക്കുന്നു...
അവകാശപ്പെടാനോ, അധികാരം പറയാനോ മാത്രം യാതൊന്നും സ്വന്തമാക്കാതിരിക്കുക..
ഒന്നും നല്‍കാതെയുമിരിക്കുക...
ശീലിച്ചു പോയിരിക്കുന്നു... ഞാനും നീയും...

വാക്കുകള്‍........
ചില വാക്കുകള്‍ ചില ഓര്‍മ്മപ്പെടുത്തലുകളാണ്....
പറയാതെ പോയ നിമിഷങ്ങളെ കുറിച്ചോര്‍ത്തല്ല..
ഇനി കാണുമ്പോള്‍ പറയാനുള്ള വാക്കുകളെ കുറിച്ചോര്‍ത്താണ് ആധി മുഴുവനും...
എനിക്കെന്റെ വാക്കുകള്‍ മുഴുവന്‍ നഷ്ടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു...
സ്നേഹത്തിന്റെ, ഇഷ്ടങ്ങളുടെ ചങ്ങലക്കണ്ണികളില്‍ നിന്നെന്നെ വേര്‍പെടുത്തിയതെന്തേയെന്നു നീ പരിഭവം കൊള്ളാതിരിക്കുക...
ഏറ്റവും സ്വതന്ത്രമാകുമ്പോള്‍ മാത്രമേ സ്നേഹം അതിന്റെ പൂര്‍ണ്ണതയില്‍ എത്തൂ എന്നറിയുക...
ഏറ്റവുമധികം തനിച്ചാകുമ്പോള്‍ ഏറ്റവുമധികം നിന്നെയോര്‍ക്കുന്നു..
തനിച്ചിരിക്കണം.... എനിക്ക് നിന്നോട് പറയാനുള്ളത് മുഴുവന്‍ എന്നോട് തന്നെ പറഞ്ഞു തീര്‍ക്കണം....
മൗനത്തിലാവുകയെന്നാല്‍ ഒരു വാക്ക് കൊണ്ട് പോലും മുറിപ്പെടുത്താന്‍ വയ്യാതാവുക എന്നാണു..