അവശേഷിപ്പിച്ച നിമിഷങ്ങളെല്ലാം ഇന്നേക്ക് വേണ്ടിയായിരുന്നു..
ഓര്‍മ്മകള്‍ക്കും മറവികള്‍ക്കുമിടയില്‍ നീ നിറഞ്ഞും മറഞ്ഞും..
ഒടുവിലൊരേകാന്ത ദിനത്തിന്‍റെ സായന്തനത്തില്‍
പുഴയിലെയോളങ്ങള്‍ പതിയെ കാതില്‍ ചൊല്ലിയ
കളകളാരാവങ്ങള്‍ക്ക് നിന്‍റെ മന്ത്രണത്തിന്‍റെ
ഈണമുണ്ടായിരുന്നു... നിന്‍റെ മനസ്സിന്‍റെ തണുപ്പും...
അറിയാതെ, ഞാന്‍ പോലുമറിയാതെ അകലുകയായിരുന്നു..
എന്നില്‍ നിന്ന്, നിന്നില്‍ നിന്ന്, എന്നെ മോഹിപ്പിച്ച എല്ലാത്തില്‍ നിന്നും....
പക്ഷേ കാലത്തിന്‍റെ കയ്യൊപ്പ് വച്ച ആ സ്നേഹത്തില്‍ നിന്ന് ഞാനെവിടെയൊളിക്കാനാണ്...?!!!
തിര മായ്ച്ചു കളഞ്ഞ വാക്കുകള്‍, തീരത്തിന്‍റെ ഓര്‍മ്മകള്‍...
ശില്പിയാല്‍ മനോഹരമാക്കപ്പെട്ട ശിലകള്‍, കാലത്തിന്‍റെ നോവുകള്‍..
ഈ തണുത്ത പ്രഭാതങ്ങളിലും മനസ്സിലെ താപാഗ്നിയണയ്ക്കാന്‍
ഇഷ്ട ഗാനങ്ങള്‍, ഇഷ്ട വായനകള്‍...
മൗനം സംവേദിക്കാന്‍ തുടങ്ങുന്ന നാളുകള്‍ ഒരുപാട് അകലെയാണ്..
കയ്യെത്തുന്ന ദൂരത്തിനും, കണ്ണെത്തുന്ന ദൂരത്തിനും അപ്പുറം.!
നക്ഷത്രങ്ങള്‍ കണ്ണുചിമ്മുന്ന രാവുകളില്‍, നിലാവ് പെയ്യുന്ന നിമിഷങ്ങളില്‍, ഓര്‍മ്മകളില്‍ നീ നിറയാറുണ്ട്... എന്നും അങ്ങനെ ആയിരുന്നു..
നിനക്കപ്പുറം നീ മാത്രം... നിന്നില്‍ തുടങ്ങി നിന്നിലൊടുങ്ങിയ ഞാന്‍..
കാലമേ എന്ന് മുതലാണ്‌ നിന്നെ ഞാനിത്രമാത്രം സ്നേഹിച്ചു പോയത്...?!! ആദ്യത്തെ നോവ്‌ മുതലോ...?!!
ഇന്ന് നീ നല്‍കുന്ന നിമിഷങ്ങള്‍ മാത്രം മതി.. അതിലപ്പുറം ഒന്നുമില്ല... ഒന്നും വേണ്ട... നിനക്ക് നന്ദി.. നിനക്കപ്പുറം കൂട്ടായിരിക്കാന്‍ ആര്‍ക്കുമാവില്ല... നിനക്ക് പകരം നീ മാത്രം... തിരിച്ചറിവിന്‍റെ ഈ നാളുകളില്‍ ഞാന്‍ നിന്നില്‍ അലിഞ്ഞോട്ടേ...
No comments:
Post a Comment