നിത്യഹരിത

ചില പിന്തിരിഞ്ഞു നോട്ടങ്ങള്‍ ചിലപ്പോഴെങ്കിലും മനസ്സിനെ വല്ലാതെ ആര്‍ദ്രമാക്കും... അതൊരിക്കലും നോവിന്റെതല്ല മറിച്ചു ഈ സൗഭാഗ്യങ്ങള്‍ സ്വന്തമായിരുന്നല്ലോ എന്ന ചിന്തയുടേത് മാത്രം.. ആയിരുന്നല്ലോ എന്നത് ഇന്ന് നഷ്ടപ്പെട്ടു എന്നല്ല.. ചിലതങ്ങനെയാണ്.. എന്നും ഹൃദയത്തില്‍ സൂക്ഷിക്കാന്‍ കുറച്ചു നാള്‍ സ്വന്തമാവുക.. തീര്‍ച്ചയായും പിന്നൊരിക്കല്‍ അത് അകന്നു പോകണം.. മറ്റെവിടെയോ മറ്റാര്‍ക്കോ ആവശ്യമുള്ളതാണ്, സ്വന്തമാകാനുള്ളതാണ്... വിട്ടു കൊടുക്കാതിരിക്കുകയെന്നത് സാധ്യമല്ല, കഴിയുകയുമില്ല.. ഇന്നെന്റെ ഓര്‍മ്മകളില്‍ നീ നിറയുമ്പോഴും.. അകലെയെവിടെയോ നീയുണ്ടെന്ന യാഥാര്‍ത്ഥ്യമറിയുമ്പോഴും... എന്റെ ഹൃദയത്തില്‍ എത്രയാഴത്തില്‍ നീയുണ്ടോ അത്രയും അളവില്‍ നിന്റെ ഹൃദയത്തില്‍ ഞാനും ഉണ്ടെന്നത് ഒരിക്കലും തിരുത്താനാവാത്ത സത്യമാണ്.. ചിലതങ്ങനെയാണ്, സ്നേഹം പോലെ.. ഏറ്റക്കുറച്ചിലുകള്‍ ഇല്ലാതെ എന്നാല്‍ ചില സ്ഥാനമാറ്റങ്ങള്‍ കൊണ്ട് നിലനിന്നു പോകുന്നവ! അല്ലെങ്കിലെങ്ങനെ നീയറിയും നിന്നെ ഞാനറിയുന്ന പോലെ?!