നാളുകള്‍ക്ക് ശേഷം വീണ്ടും കണ്ടുമുട്ടുകയാണെങ്കില്‍ പറയാന്‍ ഒന്ന് മാത്രമേ ഉണ്ടാകൂ...
അടുത്തതും, അകന്നതും എല്ലാം നല്ലതിന് എന്ന്....
എല്ലാം ഉപേക്ഷിച്ചു ഈ വഴി പോലും മറന്നു ഞാന്‍ പോയതായിരുന്നു....
പക്ഷേ ഓര്‍മ്മപ്പെടുത്തലുകള്‍ മറ്റൊരു വേര്‍പാടായി വരുമെന്ന് ഒരിക്കലും അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല......
നിയോഗം പോലെ, എന്‍റെ എല്ലാ വേദനകളുടെയും ഒടുവില്‍ നീയെത്താറുണ്ടായിരുന്നു...
മനസ്സിനേറ്റ മുറിവിന്‍റെ ആഴമളന്ന് മുറിവുണക്കാന്‍.....
ഇപ്പോഴുമതേ.....
അത് കൊണ്ടായിരുന്നോ ഞാനെന്നും വേദനകളെ വെറുക്കാതിരുന്നത്....?!
അറിയില്ല, ഉത്തരമില്ലാത്ത ചോദ്യങ്ങള്‍ ഇന്ന് ഞാന്‍ എന്നോട് തന്നെ ചോദിക്കുന്നു....
ലോകത്തിന്‍റെ ഏതു കോണിലായാലും നീയറിയും....
ഒരു നോട്ടം കൊണ്ട് ആശ്വസിപ്പിച്ച നീ....
ഒരു വാക്ക് കൊണ്ട് ഹൃദയം കീഴടക്കിയവര്‍....
കാണാമറയത്ത് കണ്ണീരൊഴുക്കിയൊരാള്‍....
ദൂരേക്ക്, ദൂരേക്ക്... ഒരു വെണ്‍മേഘച്ചിറകിലേറി യാത്രയാവുമ്പോള്‍ നീയരികില്‍ വേണം.....
അവസാനമായി നമുക്കൊരുമിച്ച് ഒരിക്കല്‍ കൂടി അസ്തമയം കാണണം....
കളങ്കമില്ലാത്ത സ്നേഹം കൊണ്ട് നീ സ്വന്തമാക്കിയ എന്‍റെ മനസ്സ് അന്നെനിക്ക് തിരിച്ചു നല്‍കണം....
അല്ലെങ്കില്‍ കടലിലൊഴുക്കണം....
തിര തീരത്തോട് സ്വകാര്യം പറയാന്‍ തുടങ്ങുന്നതിനു മുന്നേ നമുക്ക് തിരിച്ചു പോരണം...
പിന്നത്തെ ഉദയത്തില്‍ രണ്ടിടത്തിരുന്നു നമ്മള്‍ ഒരാമ്പല്‍ പൂവിനെ ഓര്‍ക്കണം....
ഇതള്‍ വിടര്‍ത്തി സൂര്യനെ നോക്കുന്ന വെള്ളാമ്പല്‍പൂവ്.....
വേരോടെ പിഴുത് അതിന്‍റെ തണ്ട് കൊണ്ടൊരു മാലയുണ്ടാക്കണം...
അത് നിന്‍റെ കഴുത്തിലണിയണം...
പൂവ് നിന്‍റെ മുടിയില്‍ ചൂടണം.........
വാടുന്നതിനു മുന്നേ നീയത് വലിച്ചെറിയണം....
പിന്നെ മറക്കണം...
എന്നെ, എന്‍റെ സ്നേഹത്തെ... ഒന്നൊഴിയാതെ മുഴുവനായി...
അപ്പോള്‍, അപ്പോള്‍ മാത്രമേ എന്‍റെ യാത്ര പൂര്‍ണ്ണമാവൂ....
ഉള്ളിലൊതുക്കിയ സ്നേഹത്തിന്‍റെ നൊമ്പരം!
ReplyDeleteനന്നായിരിക്കുന്നു എഴുത്ത്
ആശംസകള്‍
സ്നേഹം നൊമ്പരം തന്നെയോ....!
Deleteനന്ദി... ശുഭരാത്രി.....