ഒരു തുളസിയിതള്‍

ഏതോ സന്ധ്യയില്‍ ഒരു തുളസിയിതളായ്...
എന്നോ നീയെന്‍ മുന്നില്‍ വന്നൂ...
നിര്‍മലമാം നിന്‍ മുഖത്തന്നേതോ
മൂക വിഷാദം തുളുമ്പി നിന്നൂ...
സന്ധ്യകളില്‍ നീയെന്നും തുളസി-
ക്കതിരണിയാന്‍ വന്നുവല്ലോ...
ഒരു പാഴ്ക്കതിരായ് ഞാനന്നുമിന്നും
ഏകാകിയായ്‌ നില്‍പ്പുവല്ലോ...
നിന്റെ വിഷാദം മറന്നു നീ-
യെന്റെ വിഷാദം മായ്ച്ചുവല്ലോ...
മനസ്സിനോടേതോ മൌന ഭാഷയില്‍ നീ
എന്തോ സ്വകാര്യം പറഞ്ഞുവല്ലോ...
അറിയാതെന്നാത്മാവ് മോഹിച്ചു പോയ്‌
അരികിലായ് നീയുണ്ടായിരുന്നെങ്കില്‍..
വ്യര്‍ത്ഥമാം സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ മനസ്സിന്റെയേതോ
കോണില്‍ മറഞ്ഞു നില്‍പ്പുവന്നുമിന്നും...