മറവി

പെയ്തൊഴിയും മഴയുടെ ആര്‍ത്തലയ്ക്കും നാദത്തില്‍
ഞാനെന്നമ്മതന്‍ താരാട്ട് കേള്‍ക്കുന്നു.

അലക്ഷ്യമായൊഴുകുന്ന മഴവെള്ള പാച്ചിലില്‍
ഞാനെന്‍റെ ജീവിതം കാണുന്നു.

വീശുന്ന കാറ്റിന്‍റെ സ്പന്ദനത്തില്‍
നിന്‍റെ ദുഃഖങ്ങള്‍ ഞാനറിയുന്നു, പക്ഷേ..

സാന്ത്വനിപ്പിക്കാനെനിക്കറിയില്ല,
അതൊരു ജല്‍പനമായിപോയേക്കാം.

വിടപറഞ്ഞകലങ്ങളില്‍ നീ മാഞ്ഞാലും
മറക്കില്ലോരുനാളുമീജന്മം നിന്നെ ഞാന്‍.

മറക്കുവാനാവില്ലോരുനാളും
മരണത്തിനപ്പുറം മറുജന്മത്തിലും..

മറക്കുവതെങ്ങനെ  നിന്നെ ഞാന്‍
നീയെന്‍റെയാത്മാവിന്‍ സ്പന്ദമല്ലേ??