മറക്കുന്നു ഞാനെന്റെ സ്വപ്നങ്ങള്,
നാളെയുടെ പുലരിക്കായ് കാതോര്ക്കവേ
ഇന്നലെ ഞാന് കണ്ട കിനാവുകള്
നൊമ്പരമായെന്നില് അലിയവേ
കണ്ണുനീര് തുള്ളികള് പോലുമില്ലാത്തോരീ
വ്യര്ത്ഥമാം ജീവിതമാര്ക്ക് വേണ്ടി
ഉള്ളതെല്ലാം പങ്കു വച്ചിനി
ബാക്കിയുള്ളതല്പ്പം സ്നേഹവും
പിന്നൊരുപിടി ദുഖവും!
ദുഖമല്ലാതിനി മറ്റൊന്നുമില്ലാത്ത
സ്നേഹമെനിക്ക് വേണ്ടെന്നു
ഞാന് സ്നേഹിച്ച പ്രിയതോഴി!!!
തനിച്ചായോരെന്നെ പുണരുവാന് മടിക്കുന്ന
മരണത്തൊടുപോലും യാചിച്ചു ഞാന്,
ഒരു നിമിഷത്തിനായ്...... സ്നേഹത്തിനായ്...
സ്നേഹമെന് മനസ്സില് മരുഭൂമിയായ്
തീക്കാറ്റായവിടയെന് ദുഖങ്ങളും
വിടപറയാന് തിരിഞ്ഞപ്പോഴറിയുന്നു ഞാന്
No comments:
Post a Comment