നിത്യഹരിത

കണ്ണേ ഞാൻ പറയുന്നത് നിനക്ക് കേൾക്കാമോ...

ഇന്നൊരുപാട് അകലത്തിലായത് പോലെ തോന്നുന്നെനിക്ക്..! ചിലപ്പോൾ നാം പറയുന്ന ഒരു വാക്ക് മതി അതുവരെ കാത്തു വച്ച സ്നേഹമൊക്കെ മുറിവായ്‌ മാറാൻ.. നീ അനുഭവിച്ചിട്ടുണ്ടോ അത്..! അതിൻ്റെ വേദനയെത്രയുണ്ടെന്നു നിനക്കറിയാമോ! 

കണ്ണാ, നിനക്കറിയുമോ നമ്മളെപ്പോഴാണ് നമ്മെ സ്നേഹിക്കുന്ന ഒരാളിൽ നിന്ന് നമ്മെ ഭാവിയിൽ എന്നെങ്കിലും ബാധിച്ചേക്കാം എന്ന് തോന്നുന്ന എന്തെങ്കിലും ഒരു നല്ല കാര്യം മറച്ചു വയ്ക്കുന്നതെന്ന്? ആ ഒരാളുടെ സ്നേഹത്തിൽ നമുക്ക് വിശ്വാസമില്ലാത്തപ്പോഴാണത്. സ്നേഹമെന്നത് വിശ്വാസം കൂടി കൂടിയതാണെന്ന് അറിയാല്ലോ പൊന്നേ നിനക്ക്, അപ്പോൾ ആ വിശ്വാസമില്ലാതെ സ്നേഹം നിലനിൽക്കില്ളെന്നും അറിയാലോ. 

നമ്മൾ പരീക്ഷിക്കപ്പെടുന്നതും, മുറിപ്പെടുന്നതും, നിസ്സഹായമാവുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരുപാട് സന്ദർഭങ്ങളുണ്ടാവും നാം ഓരോരുത്തരുടെയും ജീവിതത്തിൽ. അങ്ങനെ കുറച്ചു അനുഭവങ്ങൾ സ്വന്തമായും, അതിലും വലിയ മുറിവുകളും, നോവുകളും കണ്മുന്നിൽ കടന്നു പോയ പല ജീവനുകളിലും കണ്ടും അറിഞ്ഞും പരുവപ്പെട്ടു പോയിരിക്കുന്നു മനസ്സ്. അത് കൊണ്ട് തന്നെ നീയെത്ര വേദനിപ്പിച്ചാലും മുറിപ്പെടുത്തിയാലും ഞാനതറിയില്ല കണ്ണേ! സ്നേഹിക്കുക എന്നാൽ മുറിപ്പെടുത്താനുള്ള അവകാശമല്ല എന്നൊരു സുഹൃത്ത് പറഞ്ഞിരുന്നു. എന്നാൽ എന്നിലേക്ക് കടന്നു വരുന്നവർക്കും, ഞാൻ തേടി ചെന്നവർക്കും എന്നോടുള്ള സ്നേഹത്തിൽ എന്നെ മുറിപ്പെടുത്താനുള്ള അവകാശം കൂടി നൽകിയിട്ടുണ്ട്. കടന്നു വരുന്ന ഓരോ ജീവനെയും സ്വാഗതം ചെയ്യുന്നത് അവിശ്വസിക്കാനുള്ള കാരണങ്ങൾ ഉണ്ടെന്ന മുൻവിധിയോടെ അല്ലാ എന്നുള്ളത് കൊണ്ടാണ്. 

സ്നേഹപൂർവ്വം ഞാൻ നിന്നോട് വിട പറയുകയാണ്.. നിന്നോട് എന്ന് പറഞ്ഞാൽ നിന്നോടുള്ള സ്നേഹത്തിൽ നിന്നെന്നല്ല. എന്നാണോ നിനക്ക് സ്വന്തമായി എന്നെ വിശ്വസിക്കാമെന്നു ബോധ്യം വരിക അന്ന് നിനക്ക് തിരിച്ചു വരാം.. പങ്കിടലുകളാണ്, മറച്ചു വയ്ക്കലല്ല സ്നേഹത്തിൻ്റെ ഭാഷ! നിനക്കറിയായ്കയല്ല എങ്കിലും ഓർമ്മിപ്പിച്ചെന്നു മാത്രം.

കാലങ്ങളായിരിക്കുന്നു ഒന്നെഴുതിയിട്ട്.. :) മുറിവുകളുണങ്ങുമ്പോഴാണ് അതെന്നുളളത് കൊണ്ടാണ്. എൻ്റെ നോവുകളിൽ നിന്നെ പങ്കാളിയാക്കരുത് എന്നുള്ളത് കൊണ്ട്. ഇന്ന് നീ കാണുന്നുണ്ടോ നിർത്താതെ പെയ്യുന്ന ചാറ്റൽ മഴ, താരാട്ടു പോലെ... ആരോ എവിടെയോ തനിച്ചിരുന്നു തേങ്ങുന്ന പോലെ... ആർത്തലച്ചു പെയ്തിരുന്ന ദിവസങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു, എങ്കിലും മഴയല്ലേ, നമുക്ക് പ്രിയമുള്ളതല്ലേ... എന്ത് ഭംഗിയാണെന്നോ പ്രകൃതിക്കെന്ന്... ഇലകളിൽ നിന്നിറ്റു വീഴുന്ന മഴത്തുള്ളികൾ.. വഴിയരികിലൂടൊലിച്ചു പായുന്ന മഴവെള്ളം!  ഇന്നലത്തെ യാത്രയിൽ ഞാൻ നനഞ്ഞ മഴയിൽ ഉള്ളു കുളിർന്നത്.. മനസ്സ് നിറഞ്ഞത്.. നീയറിഞ്ഞോ.. നോക്കൂ നമ്മിലും പെയ്തൊഴിയുന്നില്ലേ ഒരു മഴക്കാലം... നീയാകാശം കാണുന്നില്ലേ, അതിലെ കറുത്ത മേഘങ്ങൾ മഴയായി മാറുന്നത് കാണുന്നില്ലേ.. പൊന്നേ നോക്ക്, നാമെത്ര വട്ടം പെയ്തിരിക്കുന്നൂ, നമ്മിലെ കാർമേഘങ്ങളെത്ര മഴയായ് നമ്മെ കുതിർത്തിരിക്കുന്നു. മുറിവുകൾ മാറി, സ്നേഹം മാത്രം നിറയുന്നത് നമ്മൾ അനുഭവിച്ചിട്ടില്ലേ.. അതിൻ്റെ നന്മകളിൽ മനസ്സിൽ ശാന്തി നിറയുന്നത്, സ്നേഹത്തെ പറ്റി നമ്മൾ പിന്നെയും തിരിച്ചറിയുന്നത്, നേടാനുള്ളതല്ല നൽകാൻ മാത്രമാണുള്ളതതെന്നു പിന്നെയും ബോധ്യപ്പെടുന്നത്, ചുണ്ടിൽ ചിരി വിരിയുന്നത്... 

നീയെനിക്ക് പകർന്നു തന്ന അനുഭവങ്ങൾക്ക് പൊന്നേ നിന്നോട് നന്ദി... സ്നേഹം.. 

നിർത്തട്ടെ..!