സായാഹ്നം.. ചുവന്ന മേഘങ്ങള്‍ നിറഞ്ഞ വാനം.. മേഘങ്ങളിലേക്ക്, കൂടുകളിലേക്ക്, വിട വാങ്ങുന്ന പറവകള്‍... ഒരു ദിനാന്ത്യത്തിന്റെ ഹര്‍ഷാരവങ്ങളോടെ പലവഴികളില്‍ പിരിഞ്ഞവര്‍ ഒരു കൂടിലേക്ക്... ഒരുമയുടെ നിമിഷങ്ങളിലേക്ക്.. സന്തോഷങ്ങളിലേക്ക്.. കൂടുകള്‍, കൂടിച്ചേരലുകള്‍ക്ക് ഇടമൊരുക്കുന്ന കൂടുകള്‍! പറവകള്‍ എത്രമേല്‍ ഭാഗ്യവാന്‍മാരാണല്ലേ.. അവയ്ക്ക് കൂടുകളാണ്.. നമുക്കോ... നമുക്ക് വീടുകള്‍...! വിടപറയലുകള്‍ക്കവസരമൊരുക്കുന്ന വെറും വീടുകള്‍!! പറവകളെ പോലെ സ്വതന്ത്രരാവണം.. ആകാശത്തിലേക്ക് മാത്രമല്ല... സ്വന്തം സമ്മര്‍ദ്ദങ്ങളില്‍ നിന്നും വേദനകളില്‍ നിന്നും... ഓരോ വീടുകളും കൂടുകളാകുന്ന കാലമുണ്ട്.. പലയിടങ്ങളിലാണ് നാമെങ്കിലും ഒന്ന് പിടയുമ്പോള്‍ ലോകത്തിന്റെ ഏതു കോണിലായാലും പരസ്പരമറിയുന്ന മനസ്സുകള്‍ ഒന്ന് ചേരുന്നിടങ്ങള്‍.. എനിക്കറിയാം ഒരു പക്ഷേ നാമിരുധ്രുവങ്ങളില്‍ ആയിരിക്കാം.. എങ്കിലും മനസ്സൊന്നു തളരുമ്പോള്‍, വഴികളറിയാതെ പകച്ചു നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ പരസ്പരമൊരു താങ്ങാവാന്‍ ഒരു വാക്കിന്റെയെങ്കിലും കരുത്തു നാം പങ്കു വയ്ക്കുമെന്ന്... ഉയിര്‍പ്പിലേക്ക്, വീണ്ടും ഉണര്‍വ്വിലേക്ക്... പരസ്പരമിങ്ങനേ തളര്‍ന്നും താങ്ങിയും നാം കൂടൊരുക്കുന്നതെവിടെയാണ്... നമുക്കായി മാത്രമെന്നെങ്ങനെ പറയും... നമ്മിലുറ്റു നോക്കുന്ന മറ്റൊരു ലോകമുണ്ടെന്നിരിക്കേ നമുക്കായി മാത്രമെന്നെങ്ങനെ പറയും.. അത്രമേല്‍ നിസ്വാര്‍ത്ഥരാവാന്‍ പഠിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു നാം.. കൂടുകളിലേക്ക് ചേക്കേറുമ്പോള്‍ അത്രമേല്‍ നിസ്വാര്‍ത്ഥരാവേണ്ടിയിരിക്കുന്നു നാം.. വരൂ, നമുക്ക് വീടുകള്‍ ഉപേക്ഷിക്കാം....
ഒരു മഞ്ഞുതുള്ളിയുടെ ഓര്മ്മയ്ക്കായി.....
No comments:
Post a Comment