നീ പഠിപ്പിച്ചത്

എന്നും ഒപ്പമുണ്ടാകുമെന്നു നീ പറഞ്ഞപ്പോഴായിരുന്നു ജീവിതത്തില്‍

വര്‍ണ്ണങ്ങള്‍ എങ്ങനെ കോര്‍ക്കണമെന്നു ഞാന്‍ പഠിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയത്.

കാത്തിരിപ്പിന് സുഖമുണ്ടെന്നും ആര്‍ത്തലയ്ക്കുന്ന തിരമാലകള്‍ക്ക്‌

സൗന്ദര്യമുണ്ടെന്നും ഞാനറിഞ്ഞത്‌ നിന്നെയും കാത്തീ മണല്‍ത്തരികളില്‍

സന്ധ്യകളെ നോക്കിയിരിക്കുമ്പോഴായിരുന്നു. നിന്‍റെ കൈകള്‍ കോര്‍ത്ത്‌

പിടിച്ചു നടക്കുമ്പോഴായിരുന്നു പൂക്കള്‍ക്ക്‌ നിറമുണ്ടെന്നും കാറ്റിനു

സുഗന്ധമുണ്ടെന്നും ഞാനറിഞ്ഞത്‌. ഒരു കുടക്കീഴില്‍ നിന്നെ ചേര്‍ത്തുപിടിച്ചു

നടന്നപ്പോളായിരുന്നു മഴയ്ക്കും പ്രണയഭാവമെന്നു ഞാനറിഞ്ഞത്‌.

നീയൊരുമിച്ചുള്ള ചെറു യാത്രകളിലായിരുന്നു ഞാനെന്‍റെ ജീവിതയാത്രയെ

കണ്ടത്‌. എന്നോ ഒരിക്കലെന്നോട് പിണങ്ങി നീ അകന്നപ്പോഴായിരുന്നു

അകല്‍ച്ചയുടെ വേദനയും കാത്തിരിപ്പിന്‍റെ വിലയും ഞാനറിഞ്ഞത്‌..

മറ്റൊരു കൈകളെ ചേര്‍ത്തണച്ച നിന്‍റെ കൈകള്‍ കണ്ടപ്പോഴായിരുന്നു

എന്‍റെ  കൈകള്‍ ശൂന്യമെന്നും ജീവിതം ഭ്രമമെന്നും ഞാനറിഞ്ഞത്‌..

വെറുക്കുന്നെന്നു നീ പറഞ്ഞില്ലെങ്കിലും കണ്ണിലൂടെ മനസ്സിനെ വായിക്കാന്‍

പഠിപ്പിച്ചത് വെറുതെയാകില്ലെന്നു അന്ന് നീ പറഞ്ഞത്‌ ഞാനോര്‍ക്കുന്നു.