ഒരു ചെമ്പകത്തിന്‍റെ ഓര്‍മ്മയ്ക്ക് (മാത്രം).....

നിനക്കോര്‍മ്മയുണ്ടോ ആദ്യമായി നമ്മള്‍ കണ്ടുമുട്ടിയത്? അന്നെന്നോട് പറഞ്ഞത് നീയോര്‍ക്കുന്നോ? പൂത്ത ചെമ്പകത്തിന്‍റെ ചോട്ടില്‍, ആ ഗന്ധവും ആസ്വദിച്ചു നില്‍ക്കുമ്പോഴായിരുന്നു ആദ്യമായി നീയെന്‍റെ മുന്നില്‍ വന്നത്, അന്ന് നിന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞിരുന്നു. വെറുതെ ഒരു ജിജ്ഞാസയ്ക്ക് എന്തെ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നത് എന്ന് ചോദിച്ചപ്പോള്‍ പൂക്കൂട കാണിച്ചു കൊണ്ട് നീ പറഞ്ഞു ഇന്നൊന്നും ചിലവായില്ല, കുട്ടന്‍റെ ഫീസ്‌ നാളെ കൊടുക്കണം, അമ്മയെ ഡോക്ടറെ കാണിക്കണം... ചിരപരിചിതയെ പോലെ പരാധീനതകളുടെ കെട്ടഴിച്ചു പറയുമ്പോള്‍ നിറയുന്ന നിന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ ഒപ്പി മാറ്റാന്‍ ഞാന്‍ പറഞ്ഞില്ല.. മനസ്സിന്‍റെ ഘനം അല്പം കുറയട്ടെ എന്ന് കരുതി.. പോകാനൊരുങ്ങുമ്പോള്‍ ഒരു ചെമ്പകമാല  വെറുതെയെങ്കിലും ശ്രീരാമന് ചാര്‍ത്താമെന്നു ഞാനും കരുതി.. നിന്‍റെ കണ്ണിലെ തിളക്കം, അതിലെ പ്രത്യാശ, കണ്ടു ഞാന്‍.. മാല ചാര്‍ത്തുമ്പോള്‍ നിന്നെ വീണ്ടും ഓര്‍മ്മ വന്നു, പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചത് നിനക്ക് വേണ്ടി മാത്രം.... നിന്‍റെ വാക്കുകള്‍, കണ്ണീര്‍ എന്‍റെ മനസ്സിനെ അന്നേ നീ നൊമ്പരപ്പെടുത്തിയതല്ലേ.. പിന്നീടെന്നും വാങ്ങുമായിരുന്നു നിന്നെ ഓര്‍ക്കാന്‍ വേണ്ടി മാത്രം... ഒരു നാള്‍ നിന്നെ കണ്ടില്ലെങ്കില്‍ എന്തുപറ്റി എന്ന് മനസ്സ് വല്ലാതെ വിങ്ങുമായിരുന്നു.. ഒരിക്കല്‍ നീയെന്നോട് ചോദിച്ചു എന്നും ഈ മാല വാങ്ങാന്‍ ഞാനുണ്ടാകുമോ എന്ന്, ഇല്ലെന്നു പറഞ്ഞപ്പോള്‍ ഒരു മാല കയ്യില്‍ തന്ന്‌ ഒന്നും പറയാതെ നീയകന്നു.. ആ മാല രാമന് ചാര്‍ത്തിയില്ല.. പിന്നെ രണ്ടു ദിവസം നിന്നെ കണ്ടതുമില്ല. അതിനു ശേഷം നിന്നെ കണ്ടപ്പോള്‍ കയ്യില്‍ പൂക്കൂടയുണ്ടായിരുന്നില്ല... അരികിലെത്തി നീ പറഞ്ഞു, പോകയാണ് ഇനിയൊരുപക്ഷേ കണ്ടെന്നു വരില്ല... എന്തായിരുന്നു ഞാന്‍ നിന്നോട് പറയേണ്ടത്, പോയിക്കോളൂ എന്നോ? അല്ല പോയി വരൂ എന്നോ, ഇനിയൊരിക്കലും തിരിച്ചു വരില്ലെന്ന് നീ പറയുമ്പോള്‍ നീയറിഞ്ഞോ എന്‍റെ മനസ്സ് എത്രത്തോളം കരഞ്ഞെന്ന്? നീ കാണാറുണ്ടായിരുന്നോ കരയുന്ന എന്‍റെ മനസ്സിനെ, എവിടെ ! അല്ലെ? തിരിഞ്ഞു നോക്കരുതേ എന്ന് ഞാന്‍ പറഞ്ഞതും നീ കേട്ടില്ല, മറയുന്നതിനു മുന്‍പ്‌ എത്രവട്ടം നീ പിന്തിരിഞ്ഞു! നിന്‍റെ കണ്മുനകള്‍ എത്ര വട്ടം എന്‍റെ ഹൃദയത്തെ മുറിപ്പെടുത്തി... ഇന്നെന്‍റെ ഏകാന്തതയില്‍ വാടിയ ചെമ്പകവും ഒരിക്കലും വാടാത്ത നിന്‍റെ ഓര്‍മ്മകളും മാത്രം..