ഒരു മണ്‍ചിരാതിന്റെ നേര്‍ത്ത വെട്ടത്തില്‍ ഈ വരികള്‍ കുറിക്കുമ്പോള്‍ ഹൃദയം വല്ലാതെ മിടിക്കുന്നുണ്ട്‌... മറന്നു തുടങ്ങിയ വഴികളെ വീണ്ടും തിരഞ്ഞു ചെല്ലുമ്പോള്‍ വഴിതെറ്റുമോ, വഴിയില്‍ നീയില്ലാതാവുമോ എന്നൊക്കെയോര്‍ത്ത് വളരെ പതിയെയാണ് യാത്ര...
ഇല്ല എനിക്കറിയാം എന്‍റെ മനസ്സ് തപിക്കുമ്പോഴെല്ലാം തീര്‍ത്തും യാദൃശ്ചികമായി നമ്മള്‍ കണ്ടുമുട്ടാറുണ്ട്.... ഇന്നുമതേ.....!!! എന്നുമതേ...
പടിയിറങ്ങിയിരിക്കുന്നൂ, ഓര്‍മ്മകളില്‍ നിന്നും.... ഇന്നൊരു നോവിന്‍റെ നേര്‍ത്ത നൊമ്പരം പോലും നീ നല്‍കുന്നില്ലെങ്കിലും ഏറ്റുവാങ്ങുന്നു മറ്റു പലരില്‍ നിന്നും.... ഹൃദയം മുറിയാറുണ്ട്... ഉണങ്ങാറുണ്ട്... ഒരു വട്ടമല്ല പലവട്ടം... ഒടുവില്‍ ഇനിയൊരിക്കല്‍ കൂടി മറ്റൊരു ഹൃദയത്തെ മുറിപ്പെടുത്താതിരിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നു... വിട വാങ്ങുന്നു.... പറയാതെ പോവുന്നു.... ഒരു മഞ്ഞുതുള്ളിയുടെ ഓര്‍മ്മ നീ എനിക്ക് നല്‍കിയതല്ലേ.. നിന്നിലേക്ക്‌ തന്നെ ഞാന്‍ തിരിച്ചെത്തുന്നു... വീണ്ടും...!
കാലം, എന്തെല്ലാം ജാലങ്ങള്‍ കാട്ടുന്നു.. നിസ്സഹായതയോടെ, വേദനയോടെ നോക്കി നില്‍ക്കേണ്ടി വരുന്നു......പോയകാലത്തിന്റെ ഓര്‍മ്മകള്‍... എന്‍റെ ഹൃദയം എരിഞ്ഞടങ്ങിയ ചാരം ഒഴുക്കിവിട്ട പുഴ.... ഇന്ന് വറ്റിവരണ്ട് ഒഴുകാത്ത പൂഴിമണലായിരിക്കുന്നു... നന്ദി സഖീ, നീ നല്‍കിയതിനെല്ലാം നന്ദി.... ഇന്നും നല്‍കുന്നതിനു സ്നേഹം മാത്രം...
No comments:
Post a Comment