മറവിയായിരുന്നെനിക്ക് പണ്ടേ.....

മറവിയായിരുന്നെനിക്ക് പണ്ടേ,

നിന്നെ, നിന്‍റെ ഓര്‍മകളെ മറക്കുവാന്‍ ഞാന്‍ മറന്നിരുന്നു

ഒടുവിലിന്നീ സായന്തനത്തില്‍ വീണ്ടുമൊരു പാഴ്ശ്രമം

തോഴീ, തുഴ പോയോരീ തോണിയൊന്നടുപ്പിക്കാന്‍

കഴിയുന്നില്ല കൈകള്‍ക്ക് കരുത്തത്രയും പോര

കുത്തൊഴുക്കുകള്‍ കൂടുന്നു വീണ്ടും

ശ്വാസനാളിയില്‍ ജലമുറയുന്നൂ..

നിന്നെ ഞാന്‍ പ്രണയിക്കുന്നതിനെക്കാളേറെ

എന്നെ പ്രണയിക്കാന്‍ മരണത്തിനെന്തൊരാര്‍ത്തിയെന്നോ

നിന്നോട് ഞാന്‍ ചോദിക്കും പോലെ

“എന്‍റെ പ്രണയമെന്തേ നീയറിയാതെ പോകുന്നെന്നു?”

ചോദിപ്പൂ മരണമിന്നെന്നോടീയേകാന്തതയില്‍

കേട്ടുകെട്ടിരിക്കുമ്പോള്‍ ഞാനുമറിയാതെ

പുണരാനാഗ്രഹിക്കുന്നവളെ സുഖമായുറങ്ങുവാന്‍

മറക്കട്ടെ തോഴീ നിന്നെ ഞാന്‍ കഴിയില്ലെങ്കിലും

പുണരട്ടെ ഞാന്‍ എന്നെ പ്രണയിക്കുന്നവളെ

നിത്യമാമാനന്ദത്തിനായ്‌....... 

വിട, നിനക്കും നിന്‍റെ പ്രണയമില്ലായ്മയ്ക്കും..