അപ്പോള്‍, അപ്പോള്‍മാത്രമാണ് നീയറിയുക.. ചില നിമിഷങ്ങള്‍ കടന്നു പോകാന്‍ ഒരുപാട് കാലമെടുക്കുമെന്ന്!! തിരിഞ്ഞു നടക്കാന്‍.. മറഞ്ഞു പോയ വന്ന വഴികള്‍ പോലും തിരഞ്ഞു നീ ഇടറുമെന്ന്... ഒടുവില്‍ ഏവരെയും പോലെ നീയും ഒറ്റയാണെന്ന്... മുന്നോട്ട്... മുന്നോട്ടു മാത്രം നീളുന്ന ഒറ്റയിടവഴികള്‍ മാത്രമാണ് നിനക്കെന്നു... പോകെ പോകേ വഴികളില്‍, യാത്രകളില്‍ സ്വന്തം ഹൃദയമിടിപ്പുകള്‍ മാത്രം മുഴങ്ങുന്നത് നിനക്ക് കേള്‍ക്കാനാവും..
പക്ഷേ...! പക്ഷേ അപ്പോഴും നീയറിയില്ല ഒരായിരം മുഖങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ ഒറ്റയായിപോവുന്നതിന്റെ നോവുകള്‍.. ഒരായിരം ശബ്ദങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ ആരാലും കേള്‍ക്കാതെ പോയ നിന്റെ മൗനവാചാലതയുടെ തേങ്ങലുകള്‍...
പ്രിയമുള്ളവളേ, നിന്റെ ഹൃദയത്തുടിപ്പുകളില്‍ നിന്റെ സംഗീതം കേള്‍കാന്‍ നിനക്കാവണം.. വരാനിരിക്കുന്ന നല്ല നാളെകളെ, പ്രതീക്ഷകളെ, അതെന്ത് തന്നെയായാലും ശുഭപര്യവസായിയായ ഒരു നാടകാന്ത്യം പോലെ ചുണ്ടിലൊരു നേര്‍ത്ത പുഞ്ചിരിയും നിറഞ്ഞ മനസ്സുമായി സ്വീകരിക്കാന്‍ നിനക്കാവുമെന്നു നീയറിയണം.. എത്രമേല്‍ തകര്‍ന്നു പോയേക്കാവുന്ന നിമിഷങ്ങളിലും ഉയര്‍ത്തെഴുന്നേല്‍ക്കാന്‍ നീ പ്രാപ്തയെന്നു, ഇതിനേക്കാള്‍ കഠിനമായ വഴികളിലൂടെ നീ നടന്നിരുന്നെന്നു മറക്കാതെ..
പെണ്ണേ, വേദനകളെ വേദനകള്‍ കൊണ്ട് മാത്രമുണക്കി ശീലിച്ചവനോട് നീയിനിയും ചോദ്യങ്ങള്‍ ചോദിക്കാതിരിക്കുക.. ഉത്തരങ്ങളെങ്കിലും പ്രതീക്ഷിക്കാതിരിക്കുക..! ഒന്നുമാത്രമറിയുക.., തകര്‍ന്നു പോവുക എന്നൊന്നില്ല.. ജീവന്റെ അവസാന കണികയും, അവസാനകോശവും നിര്‍ജ്ജീവമാവുന്നത് വരെ നമ്മള്‍ ജയിച്ചു കൊണ്ടേയിരിക്കുകയാണ്..! ഓരോ നിമിഷവും അതിജീവനങ്ങളുടെ പാഠമാണ് നമ്മെ പഠിപ്പിക്കുന്നത്.. ജീവിതം...., ജീവിതം അതെത്രമേല്‍ സങ്കീര്‍ണ്ണവും സരളവുമാണെന്നോ... ഒരു കടല്‍ പോലെ അതെത്രമാത്രം നിഗൂഢതകള്‍ നിറഞ്ഞതാണെന്നോ.. പെണ്ണെ, ഒരായിരമായിരം നോവുകള്‍ക്കിടയിലാണ് നാം തിരയുന്ന നമ്മുടെ സന്തോഷം ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്നുണ്ടാവുക.. നിരാശപ്പെടാതെ...!!
